Wieś położona w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów, w odległości 6 km na zachód od Maszewa i 13 km na południowy-wschód od Goleniowa, przy drodze wojewódzkiej nr 141. Miejscowość leży na Równinie Nowogardzkiej.

Wieś położona jest na planie owalnicy z kościołem na nawsiu, w środku wsi. Taki układ zachował się i jest wyraźnie widoczny do dziś. W końcu XV w. była to wieś kościelna, choć część jej terenów należała do możnych rodzin (właściciele zmieniali się, ostatnimi byli przedstawiciele von Ebersteinów). Od XVII w. panowie lenni nie pojawiają się we wzmiankach, a wieś zyskuje typowo rolniczy, chłopski charakter.

W centrum wsi, na sztucznie wypiętrzonym, wrzecionowatym wzniesieniu otoczonym kamiennym murem, znajduje się kościół zbudowany na początku XV wieku (dziś pw. św. Antoniego z Padwy). Kamienne mury i niewielkie okna przypominają jeszcze budowle w stylu romańskim, choć w czasie, gdy świątynia powstała, funkcjonował już gotyk. Jest to skromna budowla salowa, zbudowana z polnego kamienia, częściowo tylko obrobionego. Przestrzenie między kamieniami wypełniono zaprawą wapienną z dodatkiem okrzesków kamiennych i pokruszonej cegły. Cegły użyto jedynie do obrobienia ościeży okien i portali. W 1797 r. pożar spowodował częściowe zniszczenie kościoła, a podczas remontu zmieniono kształt okien, zamurowano wejście w ścianie południowej i wybito w zachodniej, nad tą częścią wybudowano drewnianą wieżę, pełniącą funkcję dzwonnicy. Wewnątrz zachowała się empora chórowa z organami, reszta wyposażenia pochodzi z czasów powojennych. Na terenie przykościelnym znajdował się w okresie przedwojennym cmentarz, dziś nie ma po nim śladu, jedyny ocalały pomnik znajduje się dziś wewnątrz kościoła. Przy wejściu zachował się charakterystyczny dla tych terenów pomnik, upamiętniający mieszkańców wsi poległych na frontach I wojny światowej. Przez wiele lat nazwiska ukryte był pod tynkiem, obecnie są odsłonięte. Naprzeciwko kościoła znajdowała się pastorówka, późniejsza siedziba szkoły. Budynek spłonął na przełomie XX i XXI w.

Zabudowa wsi pochodzi głównie z XIX i XX w., zachował się jeden ryglowy budynek mieszkalny.

Wieś ma dziś charakter rolniczo-mieszkalny. Obecnie we wsi funkcjonuje szkoła podstawowa, Ochotnicza Straż Pożarna (w budynku dawnej kuźni), parafia rzymskokatolicka, dwa sklepy spożywcze, świetlica wiejska, zakład produkcji kostki brukowej i stadnina koni.

Na wschód, pośród pól, między Rożnowem i Darżem znajdują się pozostałości dawnego folwarku Dolacino, zamieszkałego jeszcze po II wojnie światowej. W pobliżu przepływa struga Małka.